hmmm....
na początku może zaznaczę, że Kieślowski bardzo często pozastawiał takie właśnie niedomówienia i z pozoru "dziwne" rzeczy - często nie tłumacząc ich znaczenia. co prawda tych interpretacji mogło być kilka... lub wcale. to nam widzom reżyser pozostawił to jak każdy z nas interpretuje taki film.
odnośnie ostatniej sceny - to w kilku książkach można o tym przeczytać interpretację - i z regóły dotyczy ona powrotu Veronique do korzeni... do domu rodzinnego - o czym mówi scena wcześniej w której widzimy ten dom. natomiast nie wiem czy wiesz - Kieślowski dla publiczności amerykańskiej wykonał troszkę inne zakończenie: Veronique idzie do ojca i chyba go przytula (ale tu nie jestem pewien gdyż tej wersji nie widziałem).
natomiast to drzewo może również symbolizować pewną mądrość, doświadczenie, a poprzez dotyk Veronique utożsamia się z tym że ona już tą wiedzą posiadła.
zauważ również że w odbiciu od szyby samochodu - owo drzewo jest bez liści. a przypominam, że Weronika podczas jednego z 'ataków' zrzuca liscie z murku. również podczas pogrzebu mamy do czynienia z liśmi - a właściwie to jednym liściem - tuż nad głową ojca. może jest to jakaś aluzja do samotności, liście - ludzie. ale to już moja własna interpretacja, jak zanzaczyłem - jedna z wielu możliwch.
z miłą checią czekam na Twoją interpretację i zapraszam również innych do rozważań i wpisywania własnych koncepcji
p.s. a znajoma przed sekundą podesła mi następujący link o symbolice drzewa:
http://sufischool.org/symboldrzewa.pdf

dawno nie byłam na filmie. nie pamiętam ważniejszych jego scen. wydaje mi się, że nie warto śledzić, jak symbol drzewa zmieniał się na przestrzeni wieków, ale jak funkcjonuje w filmie, w odniesieniu do życia Weroniki.

dotyka kory drzewa, drzewo jest nagie, bez liści, potem liść nad głową ojca.

liście mają to do siebie, że mają to samo pierwotne źródło, z którego się wyłaniają każdego roku. drzewo może sezonowo gubić liście, ale jako takie jest wieloletnie, w zestawieniu z liśćmi niemal wiecznotrwałe. zdecydowanie można je potraktować jako życiodajną siłę, z której wyłaniają się rzeczy jednostkowe - poszczególne zdarzenia, przedmioty, osoby.

liście z koleji, chociaż wszystkie tak bardzo do siebie podobne, są z drugiej strony zupełnie niepowtarzalne. jest tylko kwestią przypadku, czy różnią się mniejszą lub większą liczba cech.

pokrewieństwo jest odczuwane najsilniej mędzy tymi najbardziej podobnymi. obie Weroniki mogą stwierdzić, że jakaś siła kieruje ich losem (mają porównanie, ich doświadczenia są niemalże tożsame). tą siłą jest przypadek - ograniczny przez niemożlwość (nie może stać się to, co jest niemożliwe). to szerokie pole do popisu, ale zawsze w jakiś sposób ograniczone - przewidywalne. jakkolwiek film zadziwia, że tak jest, bo normalnie się o tym nie myśli.

wydaje mi się, że także wzór na korze to równie ciekawy motyw do rozwinięcia. każde drzewo ma inny itp... ale to pociąga za soba dalszy ciąg rozważań i to do bólu subiektywnych, moich. <nic dwa razy się nie zdarza>

Dodam mala ciekawostke: Gdy film zostal wystawiony w Stanach Zjednoczonych, po premierze nikt nie zrozumial koncowki, mimo, ze w Europie wiekszosc odnalazla jego znaczenie, wiec K.K zmienil specjalnie dla Amerykanow ostatnia scene w ktorej, Veronique wraca do domu i widzimy jak sie wita z ojcem. Brak zrozumienia ze strony amerykanskiej publicznosci jest tlumaczona ich mentalnoscia bardzo odchylona w stosunku do mieszkancow starego kontynentu, bo dla nas powrot do domu to wartosc, ktora istnieje w naszej tradycji, w historii i kulturze jak np. Odyseja. Zwlaszcza dla Polakow, ludzi dosc romantycznych to niezwykle istotne miejsce i dlatego jest takie lekko enigmatyczne zakonczenie. W USA ludzie nie sa tego pewni, czy ten facet co stoi to jej ojciec, a nawet jakby im taka mysl przyszla do glowy to i tak by nie zrozumieli po co i dlaczego miala by wracac na koniec do rodzinnego domu.

Jest jedna anegdota,ktora kiedys opowiedzial Krzysiu na ten temat, jesli ktos jest zainteresowany to opowiem, bo jest zabawna;)



"Nie mozna pokazac zbyt duzo - znika tajemnica, nie mozna pokazac zbyt malo - nik nie zrozumie." K.K

to opowiesz? ;)

Może nie jestem wybitnym filozofem, ani myślicielem, ale dla mnie scena ta jest wymowna tylko w jednym znaczeniu: Veronique dotyka drzewa, wciąż targają nią niewytłumaczalne emocje opuszczenia, samotności, jakiejś niewysłowionej pustki (mimo znalezienia miłości). Dlatego też powraca do rodzinnego domu, szukając ukojenia, może odpowiedzi na pytania...

oto, że Weronika wraca do domu, korzeni, do ojca. ( specjalnie napisałem Weronika a nie Veronique)

Hm... już dawno nie oglądałam tego filmu, ale z tego, co pamiętam, ojciec Veronique w swoim warsztacie tnie drewno piłą mechaniczną. Ona odjeżdząjąc, przystaje, otwiera okno samochodu i dotyka drzewa. W tej samej chwili ojciec zamyśla się, odsuwa narzędzie, jakby czuł, że Veronique położyła na nim swoją dłoń (oczywiście tego nie widzi).
Film opowiada o niewytłumaczalnej więzi między ludźmi. Może ostatnia scena symbolizuje związek wszystkiego, co żyje. W końcu drzewo to symbol życia.

Veronique daje szansę życiu w przeciwieństwie do Weroniki (według mnie bardziej urokliwej części pomarańczy:), która wybiera pełną cierni drogę kariery, jest popychana pędem ku..... natomiast Veronique wraca od..... do korzeni. Drzewo może oznaczać zespalanie się w niej dwóch osobowości i dążności. Każda interpretacja prowadzi do czegoś trochę innego, ale na tym polega urok tego GENIALNEGO filmu.